Rinn mo pheann ’s mo theanga cladhach
Sa chriadh, fo fhreumhan is fo chlachan,
Gus rùn nan sinnsear, a chaidh a chleith ’s a chur
An duibheagan na h-oidhche is na pèine,
A thoirt a-nìos gu solas na cuimhne.
Fo chòinneach is fo fhuachd nan leac,
Tha clann na cille a’ deàrrsadh mar chriostail,
Cho geal ri cnàmhan air am blianadh aig na sìontan,
No clachan-èiteig fo lainnir reul na maidne,
No neòinean soineanta fo bhuidheachadh na grèine.